( در زمان ساسانیان ) ناحیه ی عراق که ایرانیانآن را سورستان می نامیدند ودبیران دربار عهد ساسانیان آنجا را ( دل ایرانشهر ) یعنی قلب مملکت ایران لقب می دادند ، سرحدش در شمال تکریت ... و مقابلتکریت در کنار فرات ... بود که اعراب آن را نیز حدیثه خواندند ... پس از سمت دجله شهر تکریت و از سمت فرات شهر نوکرد ابتدای خاک عراق بود واعراب عراق را سواد نیز خوانده اند .
ناحیه ی سورستان یعنی عراق در عهد ساسانیان از آبادترین مالک جهان محسوب می شده و زمین های آن که مابین دو رود بزرگ دجله و فرات محسوب بوده ، از بسیاری ترعه های بزرگ و جویبارهای خردتر به دیده ی بیننده ، مشبک می نمود و سرتاسر آن را از شمال تا جنوب نخلستان ها و مزارع نیشکر و غلات و باغ های زیتون و مرکبات پوشانیده بود ، به طوری که حدود یک آبادی از آبادی دیگر به سهولت مشخص نمی شده است و این آبادی و عمران تا اواسط خلافت بنی عباس کم و بیش باقی بوده و بعد از آن رو به تنزل نهاده ، ولیکن با هجوم مغول یک باره نابود گردیده است . چنانکه امروزه به جز وادی ها و صحاری لم یزرع و اتلال و ویرانه های جغدنشین اثری بر جا نیست . تذکر این نکتهشاید مفید باشد که علت حقیقی ویرانی علاوه بر قتل عام ها و ناامنی و ظلم و ستم مغولان و ترکان ، تباهی ترعه ها و جویبارهایی بوده که از فرات و دجله کشیده بودند . این ترعه ها با سرپرستی دولت های وقت همواره لایروبی و تنظیف می شده و از عهد مغول به بعد تدریجا گل و لای گرفته و خشکیده و بالنتیجه مردم پراکنده شده اند .
منبع :
کتاب « شهربانو »
نویسنده : علی اصغر رحیم زاده صفوی
چاپ دوم : 1387
تعداد : 1500
چاپ : وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی - سازمان چاپ و انتشارات
شابک : 2-44-8940-964-978
بها : 9000 تومان
ناشر : انتشارات سمیر - دبیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
بازدیدکننده ی گرامی ، از اینکه بنده رو مفتخر به دریافت نظرات ارزشمند خودتون می کنید ، متشکرم . حسین حقگو